#Schrijfster

Bit•ter•zoet ~ [bijv. naamwoord]
‘Van iets onstoffelijks dat het zowel fijn als vervelend is, waar je zowel vrolijk als verdrietig van kan worden’ (Ensie, 2020).

Vroeger werden mijn schrijfkunsten in de kleuterklas beloond met een ‘Gouden Griffel’. Die waardering voelde als kleuter op dat moment heel bijzonder. Natuurlijk gaat het mij nu niet zozeer om die waardering van toen. De creatieve uiting die ik toen al in mijn schrijven legde, is na zoveel jaar weer boven komen drijven.

Na het overlijden van mijn moeder, kreeg ik tijdens mijn rouwproces sterk de behoefte om mijn emoties om te zetten in creativiteit. Mijn moeder en ik hadden een heel goede band. We belden elkaar dagelijks. Toen ze er niet meer was merkte ik, dat alle momentjes die ik met haar wilde delen over bijvoorbeeld onze kinderen, ik niet vanzelfsprekend meer kwijt kon. Daarin voelde ik een enorm gemis. In poëtisch schrijven heb ik een manier gevonden om mijn gevoelens te kunnen uiten. Hierdoor kan ik ondanks het ‘bittere’ gemis, deze deelmomentjes toch omzetten in iets ‘prettig’ creatiefs.

met een #bitterzoetgedachtegoed in de vorm van #poëzie

Mijn moeder heeft na een ziekbed van 4 jaar, voor euthanasie gekozen en overleed op een #zonnigedaginmei in 2020.

Zij hield ontzettend van klassieke muziek. Zingen in een koor was haar grootste passie. Door middel van muziek voelde zij verbinding met de mensen om haar heen. Op haar sterfbed heeft ze me onder andere toegesproken met de woorden: "Blijf in jezelf geloven, wat er ook gebeurt." Zo’n 10 minuten voor haar overlijden heb ik haar vanuit een spontane actie, toegezongen. Ik wilde nog één keer als dochter mijn sterke verbinding met haar voelen. Ik kan oprecht zeggen, dat dit het moeilijkste en tevens ook het mooiste is, wat ik ooit in mijn leven heb gedaan (naast het baren van onze drie kinderen). Deze dag heb ik niet alleen mijn moeder los moeten laten, ook heb ik één van mijn angsten overwonnen. Als ik zoveel kracht heb om mijn moeder toe te zingen vlak voor haar overlijden, wat voor mij het meest kwetsbare ooit voelde, waar moet ik dan nu nog bang voor zijn? Vanaf dat moment heb ik mezelf beloofd om meer vanuit mijn hart te leven. Door minder bezig te zijn met wat een ander van iets zou kunnen vinden. 

Tijdens mijn rouwproces ben ik begonnen met het schrijven van een songtekst. Ik wilde mijn herinneringen aan deze #zonnigedaginmei vastleggen op papier. Het heeft mij ontzettend geholpen om middels schrijven te kunnen werken met mijn emoties en deze om te zetten in iets tastbaars. Dat ik oprecht kan zeggen, dat ik geleerd heb dat uit vervelende ervaringen in het leven ook iets moois kan voortvloeien. Ondanks mijn gemis, heeft het loslaten van mijn moeder me heel veel kracht gegeven om te doen wat ik nu graag doe. 

Mooie dingen creëren vanuit mijn hart.

Liefs,

#Nienke